Οι "ψηφιακοί γηγενείς" κατοικούν στις "ψηφιακές γειτονιές"

                                                               

Τα χρόνια που τα παιδιά ξεσήκωναν με τις φωνούλες τους τις γειτονιές, τις αλάνες, και τις παιδικές χαρές, έχουν περάσει ανεπίστρεπτη. Τα χρόνια που τα παιδιά σήκωναν σκόνη από τα ποδοβολητά στις γειτονιές και που γυρνούσαν στο σπίτι με σκισμένα γόνατα, αποτελούν πια παρελθόν… Τα χρόνια που τα παιδιά γυρνούσαν σπίτι τους όταν έσβηνε και το τελευταίο φως του ήλιου δε γυρνούν πίσω. Αυτά τα παιδικά χρόνια ήταν συνυφασμένα με τη ζωή της αλάνας, με τη μπάλα, με το τρέξιμο, με το ποδήλατο, με τα ομαδικά παιχνίδια με τις φωνές, τους τσακωμούς, τους τραυματισμούς από τα πεσίματα.
 Όμως αυτό όλο το σκηνικό τα κοινωνικοποιούσε, τα μάθαινε να παίζουν, να λειτουργούν σαν ομάδα. Τα μάθαινε να κερδίζουν και να χάνουν. Τα μάθαινε να νοιάζονται το ένα το άλλο, να προστατεύουν τον εαυτό τους. Μάθαιναν και αποδέχονταν τους κανόνες και τα όρια του παιχνιδιού. Όλες οι παραπάνω εικόνες όμως ανήκουν στο παρελθόν και η σημερινή και οι επόμενες γενιές δε θα γνωρίσουν πιθανά τέτοιες εμπειρίες.
Τη θέση της αλάνας έχει κερδίσει η «ψηφιακή γειτονιά». Οι σημερινοί έφηβοι είναι οι «ψηφιακοί γηγενείς», όπως αποκαλούνται, καθώς για αυτή τη γενιά το Διαδίκτυο αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής τους. Το Διαδίκτυο το βρήκαν οι σημερινοί έφηβοι, δεν τους βρήκε όπως ενδεχομένως πολλούς από εμάς για αυτό και η προτίμησή τους φαίνεται ξεκάθαρα… Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά για αυτή την εξέλιξη.
 Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά για το τι χάνουν τα παιδιά εγκλωβισμένα στον εικονικό κόσμο. θα μπορούσαμε να πούμε για την ευθύνη της οικογένειας, του σχολείου και της πολιτείας. Δεν είναι όμως ο ρόλος μας να πετροβολούμε αλλά με αυτές τις πέτρες να χτίζουμε γέφυρες, γέφυρες του εικονικού με τον πραγματικό κόσμο μιας και το Διαδίκτυο αποτελεί σήμερα ένα χρήσιμο και απαραίτητο εργαλείο ελεύθερης ενημέρωσης, επικοινωνίας και ψυχαγωγίας, το οποίο αδιαμφισβήτητα έχει εισχωρήσει στην καθημερινότητα όλων μας. Τόσο ελεύθερης μάλιστα που κάποιες φορές μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνα μονοπάτια.
Θεωρείται ένας επιταχυντής γνώσης και πληροφόρησης, ένα ψυχαγωγικό μέσο και το δημοφιλέστερο μέσο επικοινωνίας, το οποίο υποκρύπτει όμως αρκετές απειλές, ειδικά για όσους δεν έχουν γνώση αυτών. Σε αυτή την ψηφιακή αταξία οι πιο ευάλωτοι χρήστες είναι φυσικά τα παιδιά. Σχετικές έρευνες έχουν αποκαλύψει ότι παιδιά ηλικίας 9 – 16 ετών που χρησιμοποιούσαν το Διαδίκτυο καθημερινά παρουσίασαν ελλείψεις σε βασικές
δεξιότητες σε θέματα ασφάλειας. Το ίδιο ακριβώς συμπέρασμα ίσχυε και για τους κηδεμόνες τους (Livingstone, 2014: 11-14).
                                                                           

Η ενημέρωση μέσω της βιωματικής εμπειρίας αποτελεί έναν εναλλακτικό τρόπο μάθησης που επεκτείνεται πέρα από τα θρανία και τα σχολικά εγχειρίδια. Βασιζόμενοι σε αυτό, η εθελοντική ομάδα «Κοινωνικοί Λειτουργοί ΕΝτάξη», οραματίστηκε και εφάρμοσε την πληροφόρηση των μαθητών για την ασφαλή πλοήγηση στο Διαδίκτυο με στόχο την πρόληψη ή/και την μείωση της άγνοιας στο Διαδίκτυο.
Σε μία εποχή συνεχώς αυξανόμενης ευρυζωνικότητας για τα παιδιά και τους εφήβους, ο ψηφιακός αναλφαβητισμός των γονέων και η ανεπάρκεια των φορέων να εκπαιδεύσουν τα παιδιά στο ασφαλές και παραγωγικό Διαδίκτυο οφείλει να αποτελέσει παρελθόν. Για αυτό το λόγο, συνοδοιπόροι στην εθελοντική δράση ήταν τα κοντινά ενήλικα πρόσωπα των μικρών μας φίλων, οι γονείς και οι δάσκαλοι.
 Αναγνωρίζοντας την έλλειψη επαρκούς και ευρείας κλίμακας έρευνα γύρω από τη σχέση όχι μόνο των παιδιών αλλά και των κοντινών ενήλικων προσώπων τους (γονείς και εκπαιδευτικούς) με το Διαδίκτυο στην Ελλάδα και σε συνάρτηση με εξειδικευμένη εκπαίδευση της εθελοντικής ομάδας αναπτύχθηκε η ιδέα σχεδιασμού της παρούσας έρευνας. Σκοπό της η διερεύνηση των διαδικτυακών γνώσεων, στάσεων και συμπεριφορών των παιδιών, των δασκάλων και των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης πριν και μετά την ενημέρωση, έτσι ώστε να πραγματοποιηθεί σύγκριση των αποτελεσμάτων και αξιολόγηση ουσιαστικά της επίδρασης που μπορεί να ασκήσει μία οργανωμένη ενημέρωση στη σχολική κοινότητα όσον αφορά το Διαδίκτυο.
Στόχος της συγγραφής αυτού του εγχειριδίου είναι η περιγραφή του συνολικού έργου της εθελοντικής ομάδας «Κοινωνικοί Λειτουργοί ΕΝτάξη» τα τελευταία τρία χρόνια, ο προβληματισμός και η ευαισθητοποίηση καθώς και η σύσταση για τη χάραξη πολιτικών και δημόσιων συζητήσεων πάνω σε τέτοια ευαίσθητα θέματα, όπως η ασφαλής χρήση του Διαδικτύου, η αναγνώριση του «εθισμού» από το Διαδίκτυο, η πρόληψη και η προστασία.
                                                                       

Με αυτές μας τις  σκέψεις  δηλώσαμε συμμετοχή στο 2ο συνέδριο ψυχικής υγείας στην ΠΦΥ απ όπου αποσπάσαμε το 2ο βραβείο! Ένα βραβείο που μας δίνει χαρά , τη χαρά ότι οι κόποι μας και τα ξενύχτια μας έπιασαν τόπο ....αλλά μας γεμίζει και ευθύνες , τις ευθύνες του να γινόμαστε καλύτεροι και χρήσιμοι στην κοινωνία . Δίνουμε δε την υπόσχεση στους εαυτούς μας αλλά και στους μικρούς μας φίλους ότι: ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ...αυτό το ωραίο ταξίδι που ξεκινήσαμε !
                                                               

Προσπάθειες πρόληψης σαν τη δική μας θα πρέπει να αποτελούν κοινή επιδίωξη του σχολείου , της οικογένειας και της πολιτείας .

Εάν θέλουμε όλοι μας (γονείς – δάσκαλοι - κοινωνία ) να ξαναακουστούν οι παιδικές φωνούλες στις αλάνες, στις γειτονιές και στους παιδότοπους ας προβληματιστούμε.. Ας βγάλουμε τα παιδιά μας έξω από το σπίτι.. Τα παιδιά μας χρειάζονται να επανασυνδεθούν με τον κόσμο γιατί να είναι κλεισμένα μέσα στο σπίτι απομονωμένα από τον έξω κόσμο. Χώρο χρειάζονται για να απελευθερώσουν τη φαντασία τους και φίλους να συμμετάσχουν στο παιχνίδι τους. Και ας είναι σε μια αλάνα με μοναδικό εφόδιο μια μπάλα. Έτσι μόνο θα τους δωθεί η δυνατότητα να χάσουν για να μάθουν… Να πέσουν για να μάθουν να σηκώνονται!

«Υπε­ρα­σπί­ζο­ντας τα ΔΙΚΑΙΩ­ΜΑΤΑ μου διεκδικώ την παιδική μου ηλικία»

                             <<Έχω , έχεις ,έχει….ΟΛΟΙ έχουμε δικαίωμα και στο ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ>>
                                                                  

Με αφορμή την  Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού , η εθελοντική ομάδα «Κοινωνικοί Λειτουργοί ΕΝτάξη » με τη συμβολή φοιτητών Κοινωνικής Εργασίας του ΑΤΕΙ Πάτρας ενημέρωσε χθες 11-12-2014, τους μαθητές του 49ου Δημοτικού Σχολείου Πάτρας & τους μαθητές των Εκπαιδευτηρίων «ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ» για τα δικαιώματα αλλά και τις υποχρεώσεις των μικρών χρηστών του κυβερνοχώρου.

                                                               

                             

Όλη η δράση ήταν σχεδιασμένη έτσι ώστε μέσα από τη συμμετοχική διαδικασία των μαθητών να αποκτήσουν πολύτιμες εμπειρίες, να διαμορφώσουν ήθος και προσωπικότητα , να καλλιεργηθεί ένα κλίμα φιλίας και συνεργασίας αλλά και να μπορέσουν να κατανοήσουν τις έννοιες : Ανάγκη – Δικαίωμα –Υποχρέωση μέσα από ομαδικές δραστηριότητες .                                                                                                                                           

Κλείνοντας τη χθεσινή δράση οι μαθητές του κάθε σχολείου επέλεξαν το μήνυμα της ημέρας το οποίο αποτύπωσαν σε γκράφιτι τοίχου ! Μας εξέπληξε ότι οι μαθητές και των δυο σχολείων επέλεξαν το πιο κάτω μήνυμα  : 

«Υπε­ρα­σπί­ζο­ντας τα ΔΙΚΑΙΩ­ΜΑΤΑ μου διεκδικώ την παιδική μου ηλικία»

Οι ενήλικες έχουμε μια υποχρέωση απέναντι σε αυτά τα παιδιά μέσα από το παράδειγμά μας : να τα καταστήσουμε ικανά να ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΝ και να ΥΠΕΡΣΠΙΖΟΝΤΑΙ τα δικαιώματά τους τόσο στον πραγματικό κόσμο όσο και στον εικονικό. Το μεγάλο στοίχημα είναι να μεγαλώσουμε ανεξάρτητα παιδιά που να μπορούν μεγαλώνοντας να επιλέγουν και να αποφασίζουν μόνα τους ανάλογα με τις ανάγκες τους και τις επιθυμίες τους. Όσο μπορούμε να περιορίσουμε την παθητική διασκέδαση και να ενθαρρύνουμε το διάβασμα ή το να βγαίνουν έξω από το σπίτι. Χρειάζεται να τα επανασυνδέσουμε με τον κόσμο.

ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ: https://www.facebook.com/KoinonikoiLeitourgoiEnTaxe?ref=hl