Λοιπόν, η ψυχή μας μαζί με την ψυχή του Θεού πόσα κάνει; Ο δάσκαλος δεν ξέρει. Εμείς το ξέρουμε πως κάνει: ένα.

Άλλοτε διαβάζαμε τα μαθήματα μας, κάναμε την προσευχή μας
και λέγαμε πως δυο και δυο κάνουνε τέσσερα.
Τώρα, δυο λουλούδια και δυο αχτίνες δεν κάνουνε τέσσερα – κάνουνε
την ψυχή μας.
Κι ένα τριαντάφυλλο και μια πεταλούδα δεν κάνουν δυο – κάνουν ένα
Θεό.
Κι ένας Θεός κάνει όλα.
Λοιπόν, η ψυχή μας μαζί με την ψυχή του Θεού πόσα κάνει;
Ο δάσκαλος δεν ξέρει.
Εμείς το ξέρουμε πως κάνει: ένα.
Το διαβάσαμε σήμερα στο ανοιχτό βιβλίο του ήλιου, σήμερα που
ξεχάσαμε όλα τα βιβλία.
Όνειρο καλοκαιρινού μεσημεριού

Γ. Ρίτσος 1938

Ακούγοντας
Για κοινωνία αταξική
Αμέσως το παιδί ονειρεύεται
Τον κόσμο -σκασιαρχείο

Και με καλοσυνάτη αδιαφορία
Χαμογελάει
Σαν ο καθηγητής τού “Vive la France”
Του λέει πως είναι ο τελευταίος
Κι όταν ο ίδιος πάλι του μαθαίνει
Το Πιστεύω
Τίποτε δεν καταλαβαίνει από Θρησκευτικά
Κι απ’ όλα τα μελό κηρύγματα

Καμιά δε δίνει προσοχή
Στο κήρυγμα της αρετής και της ευσέβειας
Χαμογελάει ακούγοντας
Πως και στη Γαλλική Ιστορία επίσης
Είναι τελευταίος
Και τελευταίος των τελευταίων και στην Κατήχηση
Μα θα ‘πρεπε να ντρέπεσαι
Λέει ο ταπεινωτής του
Να ντρέπομαι γιατί
Λέει το παιδί
Δεν πάει πολύς καιρός
Που εσείς ο ίδιος μου είπατε
Πως οι έσχατοι θα γίνουν πρώτοι.

Περιμένω.

Μετάφραση: Γιάννης Βαρβέρης
Ελεύθερη διδασκαλία
Jacques Prévert 4 Φεβρουαρίου 1900 – 11 Απριλίου 1977

Τα είπαν ΟΛΑ οι προαναφερόμενοι ....δεν έχουμε να συμπληρώσουμε τίποτα γιατί θα ήταν ιεροσυλία...το μόνο που σκεφτόμαστε και το σκεφτόμαστε φωναχτά είναι πως:

 ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΙΟ ΣΚΛΗΡΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ...ας τους καταλαβαίνουμε όταν το μόνο που θέλουν είναι να παίξουν! 

ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ , ΜΑΘΗΤΕΣ, ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ & ΓΟΝΕΙΣ!